W 1611 roku niemiecki astronom Kepler wziął dwie soczewki soczewkowe jako obiektyw i okular, powiększenie jest oczywiście poprawione, później ludzie uważali ten układ optyczny za teleskop Keplera.

W 1757 roku Du Grand, badając refrakcję i dyspersję szkła i wody, ustanowił teoretyczne podstawy soczewki achromatycznej i użył korony i szkła krzemiennego do produkcji soczewki achromatycznej.Od tego czasu achromatyczny teleskop refrakcyjny całkowicie zastąpił korpus teleskopu z długim zwierciadłem.

Pod koniec XIX wieku, wraz z udoskonalaniem technologii wytwarzania, stało się możliwe zrobienie większego kalibru teleskopu refrakcyjnego, wtedy nastąpiła kulminacja produkcji Teleskopu Refraktora o dużej średnicy.Jednym z najbardziej reprezentatywnych był teleskop Ekesa o średnicy 102 cm z 1897 roku i teleskop Ricka o średnicy 91 cm z 1886 roku.

Teleskop refrakcyjny ma zalety ogniskowej, skala płyty jest duża, zginanie rury jest niewrażliwe, najbardziej odpowiednie do astronomicznych prac pomiarowych.Ale zawsze ma resztkowy kolor, a jednocześnie promieniowanie ultrafioletowe, absorpcja promieniowania podczerwonego jest bardzo silna.Podczas gdy ogromny system odlewania szkła optycznego jest trudny, teleskop refrakcyjny Yerkes zbudowany w 1897 roku osiągnął punkt kulminacyjny, ponieważ od tego stulecia nie pojawił się żaden większy teleskop refrakcyjny.